Hoe kan het dat het middelbaar onderwijs zo achterloopt?

Vorige week las ik in de krant dat middelbare scholieren de lessen op school steeds saaier vinden. Op een schaal van 0 tot 100 procent, waarbij 100 staat voor ‘heel interessant’ en 0 voor ‘neutraal’, is er sprake van een daling van 12 naar 9,5 procent. Een hele zorgwekkende ontwikkeling.

Ook de gemiddelde cijfers van scholieren zijn iets gedaald, van een 6,9 naar een 6,8.

Ik moet denken aan de vraag van basisscholen die met DaVinci werken of willen gaan werken of we wel aansluiten op het middelbaar onderwijs. "Ik hoop het niet!" zeg ik dan vaak. Aan deze trends willen wij niet meedoen.

Bij DaVinci krijgen kinderen eigenaarschap over hun leerproces en mogen ze eigen verwonderingsvragen stellen die leiden tot Themawerken waarin ze samenwerken, creëren, soms programmeren, maar in ieder geval altijd zelf de regie houden en een totaal nieuw product maken.

En de meest genoemde verandering die leerkrachten die met ons werken constateren is: de kinderen vinden het zo leuk!

Hoe kan het dat het middelbaar onderwijs zo achterloopt? En wat kunnen we hen leren?

Ik denk dat ook hierin het toverwoord is: samenwerken. Overstijg je eigen vak, denk buiten de kaders van het curriculum van alleen Engels of Wiskunde maar kijk hoe je thematisch van je onderwijs een beleving kunt maken. En doe dat samen met het bedrijfsleven, culturele instellingen in de omgeving van de school, hogescholen en universiteiten.

We stoppen heel veel geld in onderzoek naar onderwijs, maar uitgevers van onderwijsmaterialen hoeven daar niks mee te doen. Al die prachtige inzichten en uitkomsten, kunnen ze links laten liggen. Wordt het geen tijd om bij die uitgeverijen eens te gaan moderniseren?

Ik zag laatst een wiskundeboek uit VWO-2 dat nagenoeg hetzelfde was als het mijne van 30 (!) jaar geleden. De stapsgewijze opbouw klopt als een bus, maar hoe kan het, dat dit prachtige vak, geen ontwikkeling heeft doorgemaakt waarin dat wat er geleerd wordt in een betekenisvolle context wordt geplaatst? Nergens wordt me duidelijk waarom je moet leren hoe de afgeleide van een formule in elkaar zit. Laat staan dat er een koppeling is naar een ander vak, zodat we bijvoorbeeld bij maatschappijleer of geschiedenis trends kunnen weergeven in grafieken met deze formule. En we weten vanuit wetenschappelijk onderzoek allang dat juist deze betekenisvolle context maakt dat kinderen betrokken zijn en gemotiveerd om hiermee aan de slag te gaan.

Voorlopig zal DaVinci zich richten op onderwijsmaterialen voor het basisonderwijs en voor kinderen van 0-4 jaar, maar mijn handen jeuken om het door te trekken naar de middelbare scholen!