Lieve ouders,
De Corona-crisis betekent hier dat ik samen met mijn man en drie kinderen van 10, 14 en 15 jaar thuis aan het werk ben. De een kan dat wat zelfstandiger dan de ander. In het begin van de eerste week was ik nog erg fanatiek met de jongste: we bedachten leerdoelen en gingen vervolgens op zoek naar werkvormen om die doelen te bereiken. We hadden er ontzettend veel plezier in, maar van mijn eigen werk kwam veel te weinig terecht. Het was hem ook niet direct duidelijk dat als hij fluisterend een vraag stelde terwijl ik aan het videochatten was met mijn collega’s, ik toch dusdanig gestoord werd dat ik niet verder kon werken.
De oplossing was om heel vroeg op te staan en op een nieuwe werkplek in de serre alleen de dag te starten. Met mijn man maakte ik duidelijke afspraken over wie wanneer aanspreekpunt was en eigenlijk loopt het sindsdien redelijk op rolletjes. En met een goede online typecursus (nu de jongste toch tijd heeft, kunnen we die meteen afvinken) en inmiddels ook met werk van school, kan hij redelijk zelfstandig aan het werk.
Nou ben ik zelf natuurlijk leerkracht en kan ik met zijn schoolwerk goed uit de voeten, maar ik kan me voorstellen dat veel ouders het lastig vinden om hun kind of kinderen te begeleiden. Wat is de goede houding: wanneer ben je vanuit je rol als ouder je kind aan het begeleiden gedurende een crisis-situatie en wanneer stap je ongewild of ongewenst in de rol van leerkracht? Scholen moeten ineens oplossingen verzinnen hiervoor en zoeken naar manieren om kinderen zoveel en zo goed mogelijk te helpen.
In deze blog wil ik je steunen als ouder en je met praktische tips helpen om er een bijzondere tijd van te maken met je kind(eren).
- We willen graag de perfecte thuisjuf of meester zijn en het beste voor onze kinderen. En je bent ook nog ouder of verzorger en dat blijft je belangrijkste rol. Natuurlijk zul je je best doen om het schoolwerk te maken, maar je mag hierin je eigen weg zoeken. Als je de hele dag druk bent met het afstrepen van alle lijstjes (spelling, tafels, videocall van je werk, lunchen…) dan ben je aan het einde van de dag zo moe, dat ga je niet volhouden en het is niet bevorderlijk voor je gezondheid en de sfeer. Ik kreeg eens een goede tip om van ‘to-do’ naar ‘to-be’ te komen. Je mag er gewoon zijn, voor jezelf, voor je kinderen.
- De leerkrachten op school zijn druk bezig met het uitzoeken en vormgeven van het beste onderwijs en de beste begeleiding vanuit deze crisissituatie. Dat kost ook even tijd. Ze doen dit ook voor het eerst en om tot de beste oplossingen te komen, zullen ze moeten zoeken. Uitgevers helpen hierbij en zijn er achter de schermen ook druk mee. We kunnen hen hier het beste in helpen door geduldig te zijn.
- Kinderen hebben net als wij onzekerheid, angst, verdriet, boosheid en irritatie omtrent deze crisis. Het is belangrijk dat deze gevoelens er mogen zijn. Praat er samen over en laat hierin ook zien hoe jij er zelf mee omgaat. En wij volwassenen hebben geen oplossingen voor alles. We mogen laten zien dat we het ook niet altijd weten en dat dat er mag zijn. Mocht je wel oplossingen hebben, verwoord ze dan. Laat zien hoe dat rondje hardlopen buiten, jou nieuwe energie geeft of jou laat ontstressen. Vertel dat je je verdriet kwijt kunt door te praten met je partner, vrienden of familieleden en hoe je dat doet. Kinderen leren van ons voorbeeld, meer dan van wat we zeggen. Ze kunnen jouw oplossingen ook proberen. Knuffelen en je liefde verwoorden, doet altijd goed!
- Blijf (samen) bewegen! Hou buitenshuis natuurlijk 1,5 meter afstand van anderen, maar ga wel naar buiten en haal een frisse neus. Op onze Facebookpagina DaVinci voor thuis vind je heel veel ideeën die je samen kunt doen buiten!
- Ben je toch geïrriteerd uitgevallen? Of heb je ruzie gekregen? Ook dat hoort erbij en mag er zijn. Praat erover en laat zien dat je mens bent en ziet dat je zaken soms beter aan had kunnen pakken. Dat je daar dan over kunt praten samen. Dat we dat allemaal wel eens hebben. Mijn richtlijn is altijd om voor elke negatieve uiting richting datzelfde kind drie positieve dingen te benoemen in de uren erna. Het goedmaken hoort er ook bij...
- Zet je talenten in! Ben je muzikaal, ga samen met je kind liedjes maken. Weet je alles van elektriciteit? Neem deze tijd om je kind te leren wat het verschil is tussen spanning en stroom en hoe je een stekkertje aan een apparaat zet. Hou je van sport? Ga lekker met je kind bewegen. Koken? Heel leuk om samen te doen! Het is heel goed voor jullie band en kinderen leren het meest van mensen die met passie iets doen. Bovendien geeft het hen de ruimte hun eigen talenten te ontdekken en te laten zien.
- In het vliegtuig zeggen ze niet voor niks: zet eerst zelf je zuurstofmasker op en dan pas die van je kind. Heel onnatuurlijk, maar wel het meest verstandig. In deze situatie betekent dat: zorgen dat je voldoende tijd voor jezelf neemt, dat je even alleen een wandeling maakt terwijl je een vriendin belt, of even gaat hardlopen, in de serre naar je favoriete band luistert of… Als ik zelf voldoende kan opladen, heb ik daarna weer energie voor 1000 om door te geven!
- We zijn een heleboel van onze vrijheid kwijt, misschien heb je zelfs mensen met gezondheidsproblemen in je directe omgeving. Maar er is nog een heleboel wel! Je hebt elkaar, we hebben genoeg eten, speelgoed, schermen en afleiding. En de lente is zo mooi buiten! Kijk even of je elke dag, bijvoorbeeld bij het eten of naar bed gaan kunt benoemen waar je dankbaar voor bent.
- Nog een tip: Ik heb hier een tafeltje in de gang staan met een doosje waar we onze wensen kunnen stoppen, voor de wereld, voor anderen, voor onszelf. Het is ook de plek waar we dankbaar zijn voor wat we hebben. Met een kaarsje en wat bloemen. Misschien kun je een dankbaarheidsdoosje of een wensendoosje maken voor mensen die het moeilijk hebben. Je kunt er briefjes of tekeningetjes in doen en ook een speciaal tafeltje maken als je wilt. Door je bewust te zijn waar je dankbaar voor bent, maken je hersenen stofjes aan waar je blij van wordt en dat is weer goed voor je gezondheid.
- Ik zie ook dat er mooie initiatieven ontstaan in de samenleving waarbij we saamhorigheid laten zien en zoals onze Koning het zo mooi zei: samen het eenzaamheids-virus bestrijden. Bloemenkwekers die hun bloemen niet meer verkopen, bedenken manieren om ze online te laten versturen aan ouderen die geen bezoek meer mogen hebben. Kinderen die kaarten maken voor eenzame mensen. Misschien wil en kan je samen ook iets bedenken?
- Een van mijn inspiratoren is Maria Montessori en zij zei: we gaan door het kind naar een nieuwe wereld. Daarmee bedoelde ze: laten we kinderen niet alleen onze volwassen ideeën opleggen, maar nieuwsgierig zijn naar wat er voor bijzondere gedachten uit hen komen. Ik probeer ook extra naar de kinderen te luisteren en te kijken wat zij voor oplossingen hebben. Zo kwamen de kinderen met een nieuwe manier van het bespreken van een boek: maak er een animatie van en zet die op TikTok!
- Blijf samen lachen! Humor is heel belangrijk en goed voor je immuunsysteem, het is goed voor je longen, bevordert de bloedsomloop en houdt iedereen bovendien vrolijk. Misschien kun je een moppenmomentje inlassen, waarbij iedereen elke dag een mop vertelt of een grappig filmpje op TikTok of een afbeelding van social media laat zien.
Achter ons huis is een dijk en daar kijkt onze hele straat op uit. Je kunt er overheen lopen. We gaan kijken of we een toneelvoorstelling kunnen maken met ons gezin om de buren en onszelf te vermaken. Dat hebben we nog nooit gedaan, maar we gaan het proberen.
Ik wens jullie de komende tijd een goede gezondheid en een flinke dosis positiviteit zodat jij (en jullie, als gezin) hier zelfs mooier uitkomen dan je erin ging!
lieve groet,
Liesbet
drs. L. de Waal - van Oosten
Liesbet is van oorsprong leerkracht basisonderwijs, pedagoog en oprichter van DaVinci
