De Corona-crisis betekent hier dat ik samen met mijn man en drie kinderen van 10, 14 en 15 jaar thuis aan het werk ben. De een kan dat wat zelfstandiger dan de ander. In het begin van de week was ik nog erg fanatiek met de jongste: we bedachten leerdoelen en gingen vervolgens op zoek naar werkvormen om die doelen te bereiken. We hadden er ontzettend veel plezier in, maar van mijn eigen werk kwam veel te weinig terecht. Het was hem ook niet direct duidelijk dat als hij fluisterend een vraag stelde terwijl ik aan het videochatten was met mijn collega’s, ik toch dusdanig gestoord werd dat ik niet verder kon werken.
De oplossing was om heel vroeg op te staan en op een nieuwe werkplek in de serre alleen de dag te starten. Met mijn man maakte ik duidelijke afspraken over wie wanneer aanspreekpunt was en eigenlijk loopt het sindsdien redelijk op rolletjes. En met een goede online typecursus (nu hij toch tijd heeft, kunnen we die meteen afvinken) en inmiddels ook met werk van school, kan de jongste redelijk zelfstandig aan het werk.
Ouders zijn nu aan het zoeken naar een nieuwe balans in omgaan met hun kinderen, in thuis leren en thuis ontspannen. Voor ouders schreef ik een blog met ideeën over hoe ze met hun kind om kunnen gaan tijdens deze crisis. Hoe belangrijk het is je gevoelens te laten zien en hoe je als ouder kunt voorleven hoe jij omgaat met onzekerheid, angst, verdriet, boosheid, irritatie. En ook: hoe je samen van deze tijd een bijzondere ervaring maakt waarin er én veel geleerd wordt én jij in de rol als ouder kunt blijven. Misschien wil je hem delen of kan het als inspiratie dienen voor een eigen brief aan ouders. Je leest hem hier.
Als onderwijsprofessionals staan we voor nieuwe dilemma’s.
Herken jij je ook in de volgende dilemma’s?
- Je wilt dat de kinderen zoveel mogelijk door kunnen werken in het thema, maar hoe geef je de lessen online?
- Wil je je lessen Wereldverkenning via videochat gaan geven?
- Wil je dat de kinderen zelfstandig aan het werk gaan?
- Hoeveel werkbladen ga je kopiëren?
- Hoe maak je een rijke leeromgeving thuis na?
- Welke keuze-vrijheid geef je kinderen.
Wij als DaVinci hebben net als jullie zitten zoeken en stoeien en nagedacht over welke kansen en mogelijkheden we voor scholen, ouders en kinderen zien. We hebben daar als DaVinci inmiddels goed over nagedacht en we hebben daar allerlei ideeën en oplossingen over.
Het belangrijkste is: onze lessen zijn gemaakt om te worden gegeven door onderwijsprofessionals met kinderen die in dezelfde ruimte zijn en die in interactie met elkaar en hun zintuigen kunnen leren. Nu dat niet kan, moeten we de bestaande lessen los laten.
We zien oplossingen in het werken in de Kinder-ELO en daar kun je dit schooljaar nog gebruik van maken, ook al was je nog niet begonnen. Ook zullen we meer inzetten op het lezen van boeken, het kijken van online clips en het bedenken van creatieve uitvindingen en oplossingen vanuit de eigen verwondering van kinderen. In de ELO zie je bij de Community-pagina’s per thema ideeën uitgewerkt.
Ook zie ik dat we onderscheid kunnen maken in afstandsonderwijs en thuisonderwijs. Bij het eerste is de leerkracht in de leidende rol en bij het tweede de ouder. Ik denk dat we zoveel mogelijk moeten streven naar het eerste, zodat ouders hun eigen rol kunnen houden.
Met het DaVinci-team gingen we direct aan de slag om ideeën en tips voor thuis te bedenken en die vind je nu ook een paar keer per dag verschijnen op onze Facebookpagina DaVinci voor thuis. We zien steeds meer ouders aanhaken, een mooie ontwikkeling!
Ook als onderwijsbeweging moeten we dingen aanpassen door de crisis. De DaVinci-dagen van maart, april en mei zijn afgezegd en we moeten gedurende de crisis kijken of en hoe we deze oppakken. Via mail, telefoon en videochat zijn we goed bereikbaar.
We zien dat scholen ons goed online kunnen vinden! Via video-sessies / online webinars in onze ELO kunnen we samen met teams hun thema voorbereiden of een supervisie-sessie houden. Prachtig om te doen en te ervaren! Laat ons weten als je daar behoefte aan hebt!
Ik zie ook dat er mooie initiatieven ontstaan in de samenleving waarbij we saamhorigheid laten zien en zoals onze Koning het zo mooi zei: samen het eenzaamheids-virus bestrijden. Bloemenkwekers die hun bloemen niet meer verkopen, bedenken manieren om ze online te laten versturen aan ouderen die geen bezoek meer mogen hebben. Kinderen die kaarten maken voor eenzame mensen. Laten we deze initiatieven van hoop en wensen voortzetten!
Mijn wens voor de komende tijd: een goede gezondheid en wees extra lief voor jezelf en elkaar.
Tot de volgende keer!
Lieve groet,
Liesbet
